เพิ่งไปดูมาเมื่อวานนี้ครับ

Gone Girl…..
เป็นหนังหนัก ๆ เรื่องนึงของ David Fincher ที่สามารถให้บรรยากาศอึดอัด กดดัน และแทรกแง่คิดให้กับเราได้ หากเป็นคนที่ไม่ชอบหนังแนวหนัก ๆ คงจะเรียกได้ว่าเกลียดไปเลย
ตัวหนังเองไม่ได้เน้นการสื่อจิตวิทยาผ่านท่าทางของนักแสดงอะไรโดดเด่นมากนักดังนั้นหากเป็นคนชอบดูหนังแนวการแสดงเชิงจิตวิทยาก็คงไม่มีจุดนี้ให้ประทับใจ
ตัวหนังให้อารมณ์เครียด ปนกับบทตลกร้ายแบบหนัก ๆ มีติดเหรดนิด ๆ (หรือมากหว่า อันนี้แล้วแต่มุมมอง)
โทนหนังแนวนี้มีกลิ่นอายของ The Girl with the Dragon Tattoo ของ David Fincher อยู่มาก ทั้งแนวหนัง, การหายไปของผู้หญิง, การฆ่าตกรรม, บรรยากาศหวาดระแวง ฯลฯ แต่ก็ไม่ได้เหมือนกันมากนัก (เหมือนกันไม่เกิน 30% หรอกมั้ง)
การเล่าเรื่องมีการเล่าให้แง่คิดแบบมุมกลับ (เล่าเรื่องราวมากกว่ามุมมองของคนคนเดียว) ซึ่งในจุดนี้ทำให้นึกถึงเรื่อง Hoodwinked! และชี้ให้ตระหนักถึงสื่อต่าง ๆ ที่เราเสพย์ในโลกปัจจุบันว่ามันมีผลกระทบต่อเรื่องราวอะไรอย่างไรได้ขนาดไหนบ้าง
เนื่องจาก Gone Girl นี้เป็นหนังของ David Fincher ซึ่งถ้าเราเคยดูผลงานของ ผกก. คนนี้มาหลาย ๆ งานจะรู้ว่าหนังพี่แกไม่สามารถจบแบบธรรมดา ๆ ได้จึงทำให้เวลาดูเราจะมีความระแวงอยู่ตลอดเวลาจึงทำให้สามารถจับจุดหักมุมในช่วงต่าง ๆ ได้ง่ายและรวดเร็วมาก (เลยทำให้รู้สึกว่าหนังมันไม่ได้หักมุมอะไรเท่าไรเลย – -“) อีกทั้งยังรูปแบบของผลสรุปเรื่องราวเองยังเป็นไปได้แค่ไม่กี่ทาง จึงยิ่งทำให้เดาง่ายเข้าไปอีก (ก็มันเล่นหักกันแบบเดาได้อะนะ)
จุดหักมุมใหญ่ ๆ ของเรื่องนี้ส่วนตัวแล้วมองว่ามีจุดใหญ่ ๆ อยู่ 3 จุด ซึ่ง 2 จุดแรกบอกได้เลยเดาไม่ยากเนื่องด้วยเหตุผลที่ให้ไว้ข้างต้น บวกกับความซื่อบื้อของคนตั้ง “ชื่อไทย” ที่แมร่ม Spoil จุดหักมุมหนังเต็ม ๆ (คิดตั้งแต่ก่อนหนังเปิดฉายแล้วและแมร่มก็เป็นอย่างที่คิด) ส่วนจุดหักมุมสุดท้าย(จุดที่ 3) ตรงนี้คงเดากันยากกว่าจะเดาได้ก็ล่อไป 3-5 นาทีสุดท้ายก่อนจะขึ้น Credit กันเลยทีเดียว (อย่างนี้ยังเรียกว่าเดาได้อีกเรอะ 55+)
ส่วนตัวแล้วให้ 8/10 นับว่าเป็นหนังเบา ๆ กว่า The Girl with the Dragon Tattoo แต่ก็ค่อนข้างหนักมากพอสมควรกับบรรยากาศที่ดูอึดอัด เสียคะแนนเรื่องการแสดงพฤติกรรมเชิงจิตวิทยา กับการหักมุม ที่มันเดาง่ายไปหน่อยนะ ส่วนการเล่าเรื่อง มุมมอง การแสดง และแง่คิดอันนี้ได้ใจไปเต็ม ๆ ^^