สิ่งที่คุณอาจไม่รู้ก็คือคุณพิสุทธิ์เองก็อยากทำหนังรักเหมือนกัน แต่ทางบริษัทผู้สร้างภาพยนตร์อยากให้ทำหนังผี คุณพิสุทธิ์จึงนำหนังทั้งสองแบบมาผสมกันเป็น “รักเราเขย่าขวัญ” และเราก็ยังได้ถามถึงหนังรักปนสยองขวัญที่ผู้กำกับชอบด้วย
นอกจากนี้ เราก็ยังได้คุยเรื่องการทำงานในหนังอีกนิดหน่อยครับ เกี่ยวกับแนวทางการออกแบบตัวละครผี, การร่วมงานกับดิม หรินทร์ สุธรรมจรัส และ ซีน ปัณณ์ญาณัช จิรโรจน์ธนเกษม, การเลือกอำเภอพร้าวในจังหวัดเชียงใหม่เป็นสถานที่ถ่ายทำ
สุดท้าย เราให้ผู้กำกับแบ่งปันมุมมองเกี่ยวกับตลาดหนังไทยในปัจจุบัน ในฐานะที่เคยทำงานมาตั้งแต่สมัย “โลกทั้งใบให้นายคนเดียว” และ “คู่แท้สองโลก” รวมถึงคำแนะนำต่อนักทำหนังรุ่นใหม่ครับ
อ่านเต็มๆ ได้ที่ด้านใน
ถาม: อยากให้เล่าถึงที่มาของโครงการหนัง “รักเราเขย่าขวัญ” ครับ ว่าเริ่มต้นมายังไง แล้วทำไมได้มาร่วมงานกับโลโก โมชั่น พิคเจอร์ส ในเรื่องนี้ครับ
เป็นเหมือนผู้กำกับอิสระ ทั่วๆไปครับ เรามีโปรเจคท์ในมือที่อยากทำ ก็เดินเข้าไปตามค่ายหนังแล้วเสนอ ก็มาลงตัวในเงื่อนไขต่างๆ ของการทำงานกับที่นี่
ถาม: คุณพิสุทธิ์เคยเล่าว่าเนื้อเรื่องของหนังพูดถึง “ชายหนุ่ม ที่เพิ่งจะค้นพบหลังคืนแต่งงานว่าเจ้าสาวคนสวยของเขามีความลับอันน่าสะพรึงกลัวติดตัวเธอมาด้วย” อยากให้เล่าถึงที่มาครับว่าได้แรงบันดาลใจจากอะไร หรือพบอะไรในชีวิตในการเอามาสร้างเป็นเรื่องราวนี้
ผมชอบฟังเรื่องเล่า ประสบการณ์น่ากลัวต่างๆ อย่างรายการของคุณป๋อง นี่ฟังประจำ ก็จะได้ฟังเรื่องราวทำนองนี้เยอะ ฟังไปฟังมามันเกิดคำถามว่า ถ้าเรื่องน่ากลัวนี้มันมาพร้อมเรื่องดีๆล่ะ เหมือนทุกข์ลาภ คือเหมือนเก็บล๊อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งได้ริมถนน แต่เจ้าของตัวจริงเพิ่งโดนรถชนตายแล้ววิญญาณตามหวยใบนี้มาด้วยอะไรจะเกิดขึ้น มันมีทั้งความสุขกับความสยองปนๆกัน คิดว่าน่าสนใจดี
ถาม: ผมไปค้นเจอข้อมูลมาด้วยว่าคุณพิสุทธิ์ได้รับโจทย์มาว่าให้ทำหนังผี แต่ก็อยากทำหนังรักด้วย เลยเอาสองอย่างมารวมกัน อยากทราบว่าตอนเขียนบทวางน้ำหนักยังไงครับ จะเน้นไปที่รักมากกว่า หรือสยองขวัญมากกว่า หรือเท่าๆ กันครับ
ทางค่ายหนังเขาอยากได้หนังผี แต่โปรเจคท์ที่ผมอยากทำทีแรกเป็นหนังรักครับ ก็เลยเอาทั้งสองอย่างมารวมกันกลายเป็นหนังเรื่องนี้ไปโดยปริยาย แต่น้ำหนักเรื่องผมให้ความโรแมนติคกับความน่ากลัวพอๆกันครับ 50-50
ถาม: การออกแบบผีในเรื่องเป็นยังไงบ้างครับ กว่าจะได้สิ่งที่เราจะได้เห็นกันในหนัง คุณพิสุทธิ์อยากให้หน้าตาของผีในเรื่องเป็นยังไง แล้วนึกถึงอะไรตอนจะเล่าให้ทีมแต่งหน้าทำผมฟังว่าอยากได้แบบไหน
ส่วนของผีในหนัง ผมจะแยกเป็นสองส่วน คือผีตัวพลอย(นางเอกในเรื่อง) กับวิญญาณที่ตามมา ผีตัวพลอยคือการดีไซน์หน้าผีจากโครงหน้าของนางเอกให้ผิดปกติจากหน้าธรรมดา ส่วนตัววิญญาณ ผมอยากให้เขาดูน่าสงสารด้วย ไม่ใช่เละน่ากลัวเลือดอาบหรือแหวะจนเกินไป ซึ่งตอนทำการบ้านผมนึกถึงหนังพวก Evil Dead ฉบับแรกนะครับ แต่ลดดีกรีความน่ากลัวมันลงมา
ถาม: การเลือกคุณดิม หรินทร์ สุธรรมจรัส และ ซีน ปัณณ์ญาณัช จิรโรจน์ธนเกษม มารับบทนำคู่กันในหนัง มีที่มายังไงครับ และประทับใจนักแสดงทั้งคู่ยังไงบ้าง
เราแคสติ้งกันตามบุคลิกตัวละครที่วางมา ตัวเหวินนี่ ทีแรกผมนึกถึงตัวบุญชู ของอาบัณทิต แต่จะปรับให้มีความเป็นหนุ่มสาวยุคนี้มากขึ้น ไม่ซื่อ มองโลกในแง่ดีมากขนาดนั้น แต่เป็นคนที่หล่อได้ไม่เต็มปาก แต่ดูน่าคบ อัธยาศัยดี ใจเย็น ซึ่งผมคิดว่าตัวดิม เองก็มีลักษณะที่ว่ามาอยู่ในตัว ดึงออกมาใช้ได้ทันที ส่วนน้องซีนนางเอก ผมเห็นจากโฆษณาโค้ก ที่เขาเป็นพรีเซ็นเตอร์ ผมว่าเขาน่ารัก แบบเป็นตัวของตัวเองดี ส่วนเรื่องของการแสดง เรามีการทำ workshop ก่อนถ่ายทำ ซึ่งก็ช่วยให้นักแสดงเข้าใจสิ่งที่ผมอยากให้เขาแสดงออกมาได้ดีมากครับ 
ถาม: หนังใช้ที่ไหนเป็นสถานที่ถ่ายทำหลักครับ แล้วสถานที่ช่วยส่งเสริมบรรยากาศของเรื่องราวยังไงบ้างครับ
เรายกกองไปถ่ายทำกันที่อำเภอพร้าว เชียงใหม่ กันเกือบ 90% ของเรื่องครับ ที่พร้าวมีบุคลิกของภูมิประเทศเหมือนตัวหนัง คืออารมณ์กลางวันและกลางคืนของหนังจะต่างกันชัดเจน นั่นคือ กลางวันร่มรื่น กลางคืนหลอกหลอน ที่นั่นวิววตั้งแต่เช้าอาทิตย์ขึ้นไปถึงช่วงหัวค่ำจะสวย โรแทนติคมากโดยเฉพาะในช่วงฤดูหนาว ส่วนกลางคืน พอมืดแล้วนี้ กลางคืนถ้าไม่ใช่คนในพื้นที่ ก็ค่อนข้างหลอนๆ
ถาม: มีหนังรักปนสยองขวัญเรื่องไหนที่ชอบเป็นพิเศษบ้างไหมครับ แล้วทำไมถึงชอบครับ
ผมชอบ อารมณ์ อาถรรพ์ อาฆาต ภาคแรก ตอนสุดท้ายของปีเตอร์ชาน นะครับ ดูเมื่อไหร่ก็ซึ้ง เป็นหนังที่บทดีมากๆ รวมถึงการแสดงของนักแสดงทุกคน
ถาม: จำได้ว่าคุณพิสุทธิ์อยู่ในวงการมานานมาก ตั้งแต่ร่วมเขียนบท “คู่แท้ 2โลก” ให้ไทเอ็นเตอร์เทนเมนท์ และ “โลกทั้งใบให้นายคนเดียว” ให้อาร์.เอส.ฟิล์ม ทั้งในช่วงที่หนังไทยซบเซาและกลับมาเฟื่องฟู คุณพิสุทธิ์พอจะมองออกไหมครับว่าตลาดหนังในบ้านเราแตกต่างหรือเหมือนจากเมื่อก่อนยังไงบ้างครับ
ผมรู้สึกว่ามันแย่ลงนะครับ ปัญหาเรื่อง อะไรดังก็แห่ทำตามกันออกมา ยังคงมีอยู่ แต่คราวนี้เพิ่มปัญหาเรื่องการลงทุน ลงไปด้วย หนังไทยสมัยนี้บางเรื่องลงทุนกันแบบตีหัวเข้าบ้านซะเยอะ หนังบางเรื่องดูแล้วมันน่าจะทำได้ดี สมกับชื่อโปรเจคท์ แต่งานออกมา ผมว่ามันดูงบน้อยเหมือนระดับกลางๆ ช่วง 7-8 ปีก่อนก็เข้าใจนะครับ ว่านายทุนหนัง อยากลดความเสี่ยงให้น้อย เวลาเจ็บตัวก็จะได้ไม่เจ็บมาก แต่ผมคิดว่าพอเป็นอย่างนี้บ่อยๆเข้า คุณภาพของหนังมันก็จะแย่ลงไปเรื่อยๆ แล้วลูกค้า หรือคนดูก็จะเริ่มมองว่ามันห่วย ยกเว้นของบางค่าย ที่สร้างแบรนด์ตัวเองจนแข็งแล้ว มีลูกค้าในมือรอซื้ออยู่แล้ว ตรงนั้นก็สบายไป มีเงินลงในโปรดัคชั่นได้ถึงน้ำถึงเนื้อ
ถาม: มีนักทำหนังใหม่ๆ เกิดขึ้นมากในช่วง 2-3 ปีนี้ เป็นผู้กำกับหน้าใหม่ไฟแรงที่ตั้งบริษัทอิสระเอง และก็มีการทำหนังทุกแนวเลย มีทั้งที่ประสบความสำเร็จ ทั้งที่พอเอาตัวรอด และที่ไม่รอดก็มี คิดว่าอะไรถึงมีนักทำหนังใหม่ๆ มากขึ้น และอยากมีคำแนะนำอะไรที่จะบอกไหมครับ
หนังเป็นงานศิลปะครับ เหมือนทำเพลง ทำงานเขียน งานสร้างสรรค์อื่นๆ ที่ทุกคนที่มีไอเดียก็อยากจะมีงานแสดงความคิด ของตัวเองออกไป แต่หนังเป็นศิลปะราคาแพงครับ ใช้ทรัพยากรในการสร้างเยอะ ทั้งแรงกาย แรงเงิน ของผู้คนหลายส่วน จริงอยู่ทุกวันนี้ เทคโนโลยี่มันล้ำไปขนาดที่ว่า อัดเสียงกันในบ้านได้ ตัดต่อกันในห้องนอน หรือซื้อกล้อง4K มาถ่ายหนังเอง โดยไม่ต้องใช้เงินเป็นล้านแล้ว แต่สิ่งสำคัญที่สุด คือบทภาพยนตร์ที่ดีครับ ปัญหานี้มีตั้งแต่ผมเพิ่งเข้ามาทำหนัง จนถึงวันนี้ 20 ปีแล้ว
ผมเห็นน้องๆหลายคน มีวิช่วล ในการถ่าย ในการนำเสนอที่ดูใหม่และน่าสนใจมากๆ แต่กลับไปพลาด ที่บทภาพยนตร์ ที่ไม่สามารถพาคนดู”ฝัน”และ”ตาม”สิ่งที่เขาอยากเล่า ไปได้จนจบอย่างเพลิดเพลินสนุกสนานพอ
ถาม: คิดว่าผู้ชมจะได้อะไรจาก “รักเราเขย่าขวัญ” ครับ
“สนุก” ครับ อย่างเดียวเลย ผมตั้งเป้าไว้แค่นั้น เราคิดว่าเรื่องที่เราอยากเล่ามันน่าสนุก เหมือนนั่งฟังเรื่องผีสนุกๆในรายการเดอะช๊อคสักเรื่อง ที่พอฟังจบแล้ว ต้องหันไปบอกคนข้างๆว่า เฮ้ย เรื่องนี้สนุกว่ะ น่ากลัวดี ลองฟังดูสิ
