ภาคที่ดีมักมาทีหลัง

The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part I โดยผู้กำกับบิล คอนดอน ดูจะได้รับคำวิจารณ์ในด้านลบมากกว่าทุกภาคจากนักวิจารณ์หนังในสหรัฐ และผมก็เข้าไปชมด้วยทัศนคติที่ว่ามันคงน่าเบื่อ เยิ่นเย้อ เฟ้อฝัน เหมือนสองภาคแรกที่ผมไม่ค่อยชอบ และคิดว่า The Twilight Saga: Eclipse ภาคที่สามของหนังชุดนี้ น่าจะยังคงเป็นภาคที่สนุกที่สุด แต่กลับกลายเป็นว่าผมชอบภาคล่าสุดนี้กว่าภาคไหน ผมแปลกใจตัวเองด้วยซ้ำที่ชอบ มันไม่ชวนให้อยากหลับเลย แต่ตรงกันข้าม มันทั้งสนุก โรแมนติก ชวนฝัน แทรกด้วยอารมณ์ขัน และระทึกขวัญในช่วงท้าย มันเหมือนกับว่าผู้สร้างเก็บของดีเอาไว้ให้เราดูทีหลังสุดยังไงยังงั้นเลย

เนื้อเรื่องของ The Twilight Saga: Breaking Dawn ไม่มีอะไรมากเลย สรุปได้ในไม่กี่บรรทัด ซึ่งครึ่งเรื่องแรกก็วนเวียนอยู่แค่แวมไพร์เอ็ดเวิร์ด (โรเบิร์ต แพททิสัน) กับเบลล่า (คริสเทน สจ๊วร์ต) แต่งงานกันและไปฮันนีมูนกันที่บราซิล เป็นเนื้อเรื่องที่ไม่มีความจำเป็นต้องสร้างเป็นหนังให้ยืดยาวถึง 117 นาที เพราะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นน้อยมาก แต่คอนดอนสามารถหาวิธีเล่าเรื่องให้น่าติดตามได้ตลอด ถือเป็นความอัจฉริยะของผู้กำกับ และการตัดสินใจที่ถูกต้องของซัมมิท เอ็นเตอร์เทนเมนท์ในการเลือกผู้กำกับระดับคุณภาพเช่นนี้มาทำงานให้ เพราะเนื้อเรื่องฉบับนิยายที่มีความวิปริต เลี่ยน ยืดยาด เพ้อเจ้อ คอนดอนมีวิธีทำให้มันออกมาเป็นหนังที่เรารับได้ เป็นข้อพิสูจน์ว่าถ้าวัตถุดิบนั้นไม่มีคุณภาพเท่าไหร่ หากเราได้คนปรุงที่ดีและเก่ง เขาสามารถทำให้อาหารจานนั้นหน้าตาดูดีและมีรสชาติที่อร่อยได้

ฉากหนึ่งที่แสดงถึงความเก่งกาจของผู้กำกับคอนดอนก็คือฉากงานแต่งงานที่ใช้การตัดต่อ การถ่ายภาพ และใส่ดนตรีประกอบได้อย่างอ่อนหวานและโรแมนติกมากๆ ด้วยการให้กล้องโลมไล้และหมุนไปตามตัวของเบลล่าราวกับโอบกอดเธอไว้ เล่นแสงสีขาวนวล ใส่เสียงไวโอลินอันไพเราะ และลดความเยิ่นเย้อของพิธีการด้วยการตัดต่อให้เอ็ดเวิร์ดกับเบลล่ากล่าวคำปฏิญาณรักต่อเนื่องกันไป ทำให้เป็นฉากงานแต่งงานที่ชวนเคลิ้มอย่างมากแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และเพื่อไม่ให้เลี่ยนเกินไปก็ใส่มุขตลกเข้ามาเมื่อถึงฉากที่แขกในงานต้องขึ้นไปกล่าวถึงคู่บ่าวสาว บิลลี่ เบิร์ก ในบทชาร์ลี สวอน พ่อของเบลล่าเรียกเสียงขบขันได้ดีในการเปิดเผยว่าเขาหวงลูกสาวแค่ไหน และพร้อมจะตามล่าเอ็ดเวิร์ดหากทำให้เบลล่าเสียใจ

ฉากฮันนีมูนน่าจะเป็นจุดอ่อนที่สุดของหนังเรื่องนี้ ผู้กำกับคอนดอนเหมือนจะเอาใจสาวกของนิยายมากไป เพราะให้เวลากับเรื่องราวส่วนนี้มากไปนิดทั้งที่เนื้อเรื่องแทบไม่มีอะไรเลย ฉากส่วนใหญ่มีแต่การที่ทั้งคู่พลอดรักกันตามที่ต่างๆ และหนังยังมีฉากที่ประดักประเดิกมากด้วยนั่นก็คือฉากที่ทั้งคู่มีเซ็กซ์กันจนเตียงหัก ฉากดังกล่าวนี้ควรเป็นฉากที่ดูเร่าร้อน และดุเดือดตามฉบับนิยาย แต่เพราะผู้สร้างต้องการให้หนังได้เรตอายุผู้ชม PG-13 หรือน่าจะเทียบกับ น.13 ของบ้านเรา ทำให้มีการตัดให้สั้นลง อารมณ์ที่ควรอีโรติกของฉากนี้กลายเป็นฉากที่ฮาครืนขึ้นมาทันที แล้วเมื่อพบว่าเบลล่าฟกช้ำไปทั้งตัว และเอ็ดเวิร์ดก็เสียใจที่ความป่าเถื่อนบนเตียงของเขาเป็นต้นเหตุให้เธอเจ็บตัวขนาดนั้น หนังไม่อาจสร้างอารมณ์ของฉากนี้ได้ชัดเจนว่าควรเป็นฉากที่ขำ ซึ้ง หรือน่ากลัวกันแน่ มันดูก้ำกึ่งกันไปหมด

แต่ก่อนที่แฟนขาจรของหนังจะเอียน คอนดอนก็พลิกอารมณ์ให้ตื่นเต้นขึ้นเมื่อเบลล่ารู้ว่าเธอท้อง และเด็กในท้องที่โตเร็วและหิวอย่างผิดมนุษย์ก็ทำให้เธอทรุดโทรมเหมือนซอมบี้ แน่นอนว่าเจค็อบไม่พอใจเมื่อรู้ความจริง และโทษเอ็ดเวิร์ดไปต่างๆนาๆ ปมความขัดแย้งซับซ้อนมากขึ้นเมื่อเหล่าฝูงมนุษย์หมาป่ากลายร่าง พรรคพวกของเจค็อบ ตัดสินใจว่าจะต้องฆ่าเด็กในท้อง และนั่นก็เท่ากับฆ่าเบลล่าด้วย เจค็อบกลับมามีบทเด่นหลังจากให้สองพระนางมีบทบาทมากกว่าในครึ่งแรกด้วยการพยายามหาวิธีช่วยชีวิตเบลล่า และให้แฟนคลับของเจค็อบได้สงสารเขาไปพร้อมกันเมื่อเจค็อบต้องปวดใจที่ได้เห็นเอ็ดเวิร์ดกับเบลล่าได้ใกล้ชิดกันแบบคู่รัก หนังยังได้ใส่มุขตลกเข้ามาเป็นบางครั้งเพื่อให้ได้ครบทุกรสชาติมากขึ้นและในจังหวะที่เหมาะสมด้วย มุขตั้งชื่อลูกน่าจะเป็นอีกฉากที่ทำให้ผู้ชมฮาลั่นได้ เมื่อถึงฉากที่เบลล่าต้องให้กำเนิดลูก หนังก็สามารถสร้างความสยองขวัญได้ในระดับน้องๆ ของ Rosemary’s Baby ด้วยการเล่นเทคนิคแสงสี และการให้เราห็นเหตุการณ์จากสายตาของเบลล่า ทำให้เป็นฉากที่น่ากลัวและน่าตื่นเต้นโดยไม่ต้องให้เห็นความสยดสยองของการทำคลอด

พัฒนาการด้านการแสดงของนักแสดงนำทั้งสามก็ช่วยให้หนังดูลื่นไหลขึ้นมาก สต๊วร์ต และแพททิสัน ที่หน้าตาบูดบึ้งเหมือนอมทุกข์ในสองภาคแรก มีการแสดงออกที่เป็นธรรมชาติมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสต๊วร์ตที่การแสดงของเธอทำให้บทพูดที่เมื่ออยู่ในนิยายนั้นดูเลี่ยน แต่พอพูดจากปากของเธอแล้วได้อารมณ์พอเหมาะพอดี เลาท์เนอร์ก็มีพัฒนาการด้านการแสดงขึ้น สองภาคแรกค่อนข้างเล่นแข็งมาก เห็นแววในภาคสามว่ามีพัฒนาการ และในภาคนี้ก็ทำได้ดีมากขึ้นไปอีก

หลังจากชม The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part I แล้ว ผมพยายามตรวจสอบดูว่ามีผู้ชมเยอะไหมที่ไปชมรอบเดียวกันแล้วรู้สึกสนุกอย่างผมบ้าง ผมพบว่ามีไม่มาก และเมื่อมานั่งพิจารณาดูว่าทำไมผมชอบหนังทั้งที่เนื้อเรื่องดูไม่มีอะไรมาก นอกจากลูกเล่นของผู้กำกับในหนังแล้ว อีกสาเหตุน่าจะมาจากการที่ผมเริ่มผูกพันกับตัวละคร โดยเฉพาะจากภาค Eclipse ที่ผู้กำกับเดวิด สเลด ทำให้ชอบสามตัวละครนำของหนังได้ ผมจึงคิดว่าภาคสามนั้นเป็นหัวเชื้อสำคัญที่ทำให้ภาคล่าสุดนี้สนุกขึ้น และเมื่อวิเคราะห์จากการที่รายได้สัปดาห์ที่สองในสหรัฐของหนังเรื่องนี้ก็ยังแรงอยู่ มันจึงอาจเป็นได้ว่ายังมีคนอีกมากที่สนุกกับหนัง เพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นก็คงมีความผูกพันกับตัวละครเช่นกันกับผม ดังนั้น The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part I อาจไม่ใช่หนังสำหรับทุกคนก็ได้ มันอาจเหมาะสำหรับแฟนคลับของหนัง และคนที่เข้าใจโลกของเรื่องราวนี้แล้วเท่านั้น

คะแนน: 7.5/10

ข้อมูลเบื้องต้น

The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part I

บริษัทผู้สร้าง: ซัมมิท เอ็นเตอร์เทนเมนท์

บริษัทจัดจำหน่าย: มงคลเมเจอร์

กำหนดฉาย: 1 ธันวาคม 2554

ผู้กำกับ: บิล คอนดอน

นักแสดงนำ: โรเบิร์ต แพททิสัน, คริสเทน สต๊วร์ต, เทย์เลอร์ เลาท์เนอร์, กิล เบอร์มิงแฮม, บิลลี่ เบิร์ก, เคลแลน ลุทซ์, แซร่าห์ คลาร์ก, แอชลี่ กรีน, ปีเตอร์ ฟาซิเนลลี และ อลิซาเบธ เรียเซอร์

เว็บไซต์ทางการ: http://www.breakingdawn-themovie.com/